Is dit nu later? Hoe je mentale blokkades herkent en doorbreekt

Verandering gaat zelden van vandaag op morgen.
Maar wél in kleine stapjes. Want anders schrikt je onderbewuste zich rot — en gaat het tegenwerken.

1. Je moet iets anders doen
Er verandert niets als jij alles op dezelfde manier blijft doen.

2. Zonder richting wordt het lastig
Als je niet weet wat je wil of waarheen, wordt in actie komen moeilijk.
(zie ik ook bijna altijd bij mijn cliënten, dat ze zich niet kunnen voorstellen hoe het leven eruit ziet zonder dat probleem of ongemak...)

3. Je zal uit je comfortzone moeten stappen
Al is het maar met je grote teen. Iets de 1ste keer doen is het allerspannendste. Dan is de kop ervan af en merk je dat het best meeviel...

4. Je kan véél meer dan je denkt
Echt. Veel meer.

Een eigen voorbeeld – en de spanning van het nieuwe

Afgelopen vrijdag organiseerde ik voor de hogeschool een HR-inspiratie-namiddag: een netwerk- en uitwisselmoment tussen HR-professionals en onze laatstejaarsstudenten. We ontvingen een 50-tal mensen uit het werkveld. Mooie opkomst.

Als coördinator mocht ik het event openen. Ik spreek wel vaker voor groepen, dus daar lag het niet aan.
Maar ik wilde iets anders doen: geen slides met tekst. Hoofdzakelijk werken met  foto’s en beelden. En daarnaast: écht connecteren met het publiek. Interactie  & energie op gang brengen. 

Ik had dus twee keuzes:

• Mijn vertrouwde manier van presenteren volgen

• Iets nieuws proberen

I did the last one.

En ik kreeg alleen maar complimenten. Maar nog belangrijker: ik ben blij dat ik het gedaan heb. Omdat ik graag een vlotte & interessante keynote spreker wil worden (effe uit de kast komen :-)). 
Omdat ik weet: de enige manier om jezelf verder te ontwikkelen, is om het gewoon te dóen. En dit was een uitgelezen kans.

“Ik kom er gewoon niet toe.” Is een van de meest gehoorde uitspraken...

OK. Maar wat maakt dat je er niet toe komt?

Niet zo lang geleden zei iemand tegen mij:

“Als je iets niet doet, dan is het blijkbaar niet belangrijk genoeg voor je.”

Wow, die kwam toen binnen bij mij. Ik vond dat toen heel confronterend...

Evenwel - tegelijk zo waar.

Wat ik vaak zie — en ook zelf deed — is dat “druk zijn” een onbewust excuus wordt.
Je zegt dat je geen ruimte hebt voor iets nieuws, voor verandering. Maar intussen spendeer je wél veel tijd aan dingen die je leegtrekken… omdat... ja waarom eigenlijk...? 

We vertellen onszelf het verhaal van "té dit", "té dat".
En dat verhaal wordt onze realiteit.
Maar het zijn vaak alleen maar symptomen van onderliggende remmingen.

Alles begint bij inzicht. Bij herkennen.
Het is in wezen allemaal niet zo belangrijk van waar en hoe dat komt. Anders ga je je daar ook maar weer op vastpinnen en een verhaal over ophangen. Herinner je nog die blog over identiteit en rollen die we onszelf aanmeten?
“Ik ben een perfectionist.” “Ik stel altijd uit.” “Ik ben geen risico-nemer.”

Cut the crap.
Dat zijn geen waarheden. Dat zijn verhalen.

Wat belangrijk is:
Dat jij — hier en nu — besluit om het anders te doen.
Dat je stopt met slachtofferschap.
Dat je begrijpt: het gaat niet om wat je overkomt, maar hoe je ermee omgaat.
Dat je keuzes maakt — groot of klein.

Het is nu later.

Wat wil jij wél en niet meer toelaten in je leven?
Say no more.

Lieve groet,

Karen