Ben ik een goede moeder

Het was me het weekje wel. Kids in huis brengen altijd leven in de brouwerij, hé.
Deze week was ik zó blij dat ik de ontstresstool ABC van Ontstressen van Live The Connection kende. Zonder in detail te gaan (want dat voelt niet gepast), kan ik wel zeggen: mijn dochter en ik hebben er enorm veel baat bij gehad.

Ze kwam in een soort major brainfreeze terecht na een heftige gebeurtenis. Dankzij de ABC-tool kon ik haar — en mezelf — ontladen. Het waren ettelijke uren alle hens aan dek, maar we kwamen erdoor, zonder kleerscheuren. Meer nog: de stress is echt kunnen afgevoerd worden. Daar ben ik oprecht dankbaar voor. Ik prijs me gelukkig dat ik zulke tools in mijn rugzak heb.

Achilleshiel

Naast het feit dat we – op z’n zachtst gezegd – vaak geleefd worden en er aan alle kanten aan ons getrokken wordt, zijn onze kinderen vaak onze grootste achilleshiel.
Ik ben altijd een druk werkende, ambitieuze mama geweest. Gepassioneerd in m’n werk én met de beste intenties in de opvoeding. Maar tijd en ruimte daarvoor waren er niet altijd in balans (ambitie, weet je wel…). Tot het moment dat er iets wezenlijks aan de hand bleek te zijn.

Dat begon in de coronaperiode, en vloeide over in de ziektejaren van mijn oudste dochter. In mijn blog van vorige week gebruikte ik de metafoor van de krijger. Wel, tijdens deze moeilijke jaren ontdekte ik een ander aspect van mezelf: mijn innerlijke leeuwin. Het voelt nog steeds wat onwennig om zo te zeggen — maar het is gewoon waar. Kom niet aan mijn kinderen, want...

Herkenbaar?
Toen mijn dochter ziek werd, stond de wereld stil. Ik bleef op automatische piloot wel werken — brood op de plank, weet je wel — maar mijn leven stond volledig in het teken van haar. 24/7 bij haar in de buurt, eindeloze autoritten, wachtkamers, bezoeken aan therapeuten en dokters, opnames in de kliniek... je kent het misschien wel.
En op zulke momenten stel je je onvermijdelijk de vraag:

Heb ik iets gemist? Had ik iets anders moeten doen?